منورالذهن

صفحات مجازی مثل چشمه اند، می‌جوشند، جاری می‌شوند و اگر مسیر درستی طی نکنند و به دریا نریزند، راکد می‌شوند و خاصیت عکس پیدا می‌کنند، می‌شوند منبع آلودگی. اگر مراقبت نشوند خشک می‌شوند و تمام می‌شوند و ما می‌مانیم و یک برکه کثافت که کارنامه اعمالمان است. 

میدانم که چشمه ام گاهی کج رفته و از مسیر خارج شده، اما هدفم دریا بوده، زورم را زده ام تا طوری بجوشد و حرکت کند که به دریا بریزد، به امواج خروشان دریا برسد و جزئی از آن شود، مثل قطره ای در بین میلیون ها قطره. 

داستان از اینجا شروع می‌شود که چشمه ام دارد خشک می‌شود. آی آدم ها! دستی برسانید... 

پ.ن: نظری پیشنهادی نکته ای؟ 

با چه دست فرمونی به نظرتون ادامه بدیم؟

اصلا ادامه بدیم؟ یا این کلبه هم مثل صاحبش (جناب جلال) در افق محو بشه و به خاطره ها بپیونده؟