وسط این امتحانات مجازی که ظاهرا پایانی هم ندارد، حوصله ام که سر میرود در کلبه ام را باز میکنم و کمی نفس میکشم...
دیدن و شنیدن و خواندن حرفهای جماعتی که نه برای دیده شدن مینویسند و نه برای کسب درآمد، بلکه هرچه هست از دل برآمده، خب به دل هم مینشیند دیگر.
چقدر اینجا هوا خوب است...
مثل صبحی دل انگیز
در وسط جنگلی بکر
در مه
که ساعتی قبل
باران با نم نم قطراتش
برگهای درختان را نوازش کرده باشد.
و آرام و بی صدا
بوسه ای از گلبرگ گل ها گرفته باشد.
- تاریخ : شنبه ۱۲ تیر ۰۰
- ساعت : ۲۳:۲۶
- |
- نظرات ( ۵ )
