منورالذهن

سلام.

یکسال پیش همین حدودا بود که طوفان کرونا اومد و همه مونو با خودش برد.

اگه تمام سختی های این یکسال رو فاکتور بگیریم، میشه گفت تو این یکسال خیلی چیزا رو یاد گرفتم که قبلا بهش کم توجه بودم.

یکی از همین خیلی چیزا، برگشت دوباره به وبلاگ نویسی بود. هیچ جایی مث اینجا نیست. اینجا حال و هوای دیگه ای داره...

یه چیز دیگه هم هست. دیدم تو این ایام خیلی اتفاقات افتاد که جایی برای ثبت کردنش نبود.

خیلی قصه ها رو خوندم یا دیدم که نشد جایی دربارش حرف بزنم. حس کردم کارم یه نوع تک خوریه :)

و البته اینکه بعد از خوندن و دیدن خیلی از این قصه ها با خودم فکر کردم مگه من چی کم دارم که همش نشستم پای قصه بقیه. این شد که دنبال جایی برای داستان سرایی هام میگشتم که اینجا رو پیدا کردم.

روح مرحوم جلال هم شاد که بنده با ماسک ایشون اینجا، الان در خدمت شمام و شما مجبور به تحمل من:)